Geachte heer, mevrouw,
Uw mail van 26/05/2010 over 'Ruimte zat in onze stad?' heeft mij ook bereikt. Met interesse, bezorgdheid maar ook stijgende verwondering heb ik uw mail gelezen, in het bijzonder daar waar de mail ook heel persoonlijk wordt.
Hoge bomen vangen veel wind, we moeten er ook als lokale politici maar tegen kunnen. Inderdaad, maar waar de kracht van de democratie precies de vrije meningsuiting van de burgers is, krijgt in een democratie hij of zij die bekritiseerd of aangevallen wordt ook de kans op een wederwoord, om zich te verdedigen. Ik zou er dus niet het minste bezwaar tegen hebben dat deze mail ook aan de weblog toegevoegd wordt of rondgestuurd wordt naar jullie correspondentengroep.
In uw mail zitten spijtig genoeg en wellicht als gevolg van onjuiste informatie toch wel een aantal flagrante onwaarheden en onjuistheden. Die onjuistheden precies koppelen aan mijn persoon en het beleid dat ik met mijn ploeg wil voeren, is de eerste reden van dit antwoord. Ten tweede wil ik u ook een en ander verduidelijken om het debat tegen een juiste achtergrond te kunnen voeren. Precies als alle voor - en tegenargumenten netjes naast mekaar zijn geplaatst kunnen we met volle kennis van zaken oordelen.
Wat is onjuist, vraagt u zich af?
1. De onjuistheden inzake politieke verantwoordelijkheid
Welnu, ongetwijfeld zal dit flauw overkomen onder het motto, "ze steken de schuld weeral eens op een ander" of "ze doen hun paraplu weeral open". Maar feiten zijn nu eenmaal feiten en die feiten liegen niet.
Het is juist dat enkele verkavelingen die u noemt helemaal geen groene ruimte bevatten en dat nagelaten werd om speelruimte te voorzien. Maar is dit de schuld van het huidige stadsbestuur of van leden die er toen en ook nu deel van uitmaken? Helemaal niet:
- de verkaveling Klimopstraat bekwam een eerste verkavelingsvergunning voor 18 loten in 1997.
- het tweede deel van de verkaveling Klimopstraat voor 30 loten bekwam een verkavelingsvergunning in 1999.
- de verkaveling Spellewerkstraat bekwam voor 33 loten een vergunning in 1998.
- de verkaveling Spinstraat voor 21 loten bekwam een vergunning in 1999.
- de verkaveling Proones ernaast met 31 loten bekwam een vergunning in 1999.
Maar toegegeven, bij het afleveren van de vergunning voor de verkaveling 't Vliegend Paard in april 2001 en voor het Busseniershof in oktober 2001 zat ik wel al enkele maanden in het schepencollege. Het zal een beginnersfout geweest zijn dat ik deze problematiek nog niet juist inschatte op dat moment, zij het dat het Busseniershof wel groene ruimte bevat. Momenteel zijn we met het huidige stadsbestuur bezig deze speelruimte aan het inrichten. Het zal u wellicht niet kunnen boeien dat deze speeltoestellen handenvol geld kosten en wij niet alles in één keer kunnen doen, maar we werken er verder aan.
Het Sint - Andrieshof is een ander verhaal. Ook hier was er geen speelruimte voorzien. Ik heb toen als schepen van jeugd kunnen bepleiten en bekomen dat we een vrij aanzienlijk deel groene ruimte hebben kunnen aankopen en bestemmen als speelplein. Wat men tien jaar geleden beloofd heeft, weet ik niet. Ik weet wel dat wij in ons milieubeleidsplan de aanleg van groene verbindingen vooropgesteld hebben. We zijn het wandelpad Molenwegel aan het vernieuwen en zijn ook bezig met de aanleg van het pad langs de Hipshoekbeek. De bruggetjes die er niet gekomen zijn, volgens jullie, liggen er. We moeten nu nog enkel de aansluitingen op de straten doen. En inderdaad, we hebben vastgesteld dat er nog een pad uit jullie wijk loopt tot aan de beek. Dit pad en de grasgang langs de beek moeten we nog aanleggen, samen met de uitrusting van het speelplein, de aanleg zelf is al beslist. Enkel nog de verbinding langs die nieuwe appartementen moet er nog komen, maar tijdens die werken heeft het geen enkele zin om dit nu al uit te voeren. Dit komt na die werken.
Wat die appartementen betreft, hebben wij vastgesteld dat ook al in 1999 deze grond niet de bestemming speelplein had gekregen in het BPA Provensteenweg, maar wel 'zone voor meergezinswoningen in één architecturaal geheel'. Daarenboven werd de bouwvergunning ook al niet door het stadsbestuur afgeleverd maar wel door de gewestelijke stedenbouwkundig ambtenaar van de Vlaamse overheid in Brugge! Wij gaven enkel advies en hebben in ons advies de bezwaren behandeld. Er vond immers een openbaar onderzoek plaats. De bezwaarschriften die werden ingediend, gingen alledrie over de waterproblematiek, we hebben ons toen geconcentreerd op het vinden van een oplossing hiervoor. Immers, geen enkel bezwaarschrift ging over de gebouwen zelf!
Bij dit alles speelt ook de nieuwe decretale verplichting ons opgelegd door de hogere overheid dat alle verkavelingen voortaan uitgerust moeten worden met sociale woningen en een hogere bouwdichtheid moeten hebben dan waar jullie bijvoorbeeld wonen, dit om de achterstand aan woningen voor financieel minder sterke gezinnen in te halen en ten voordele van de sociale verkorreling. Ook dat kwam om het hoekje kijken in het Sint- Andrieshof.
2. Is het om de centen te doen?
Eerlijk gesteld, toch voor een stuk, want zonder budget kunnen we niets of veel te weinig, maar er zit ook veel meer achter. Sta mij toe, even te verhelderen.
2.1 Poperinge kampt met twee fundamentele problemen als het op het voorzien aankomt voor zijn inwoners van gemeentelijke dienstverlening en infrastructuur:
- enerzijds is Poperinge zeer groot (de zevende grootste gemeente in oppervlakte van Vlaanderen), wat zich vertaalt in ontzettend veel gemeentewegen, voetpaden, beken, wegbermen, ..., die allemaal hersteld, onderhouden of vernieuwd moeten worden. Ook alle dorpen hebben hun noden en vragen onderhoud voor hun domein, kerk, ontmoetingscentrum, ...
- anderzijds is Poperinge een plattelandsstad. Onroerend goed wordt in ons Belgische systeem anders gewaardeerd als het in verstedelijkt gebied ligt dan wel op het platteland. Ik nodig jullie uit de proef op de som te nemen en een gelijkaardig huis te zoeken als dat van jullie, maar in Kortrijk, Roeselare, Brugge, Gent of Antwerpen. Het kadastrale inkomen zal voor precies dezelfde woning bijna het dubbele bedragen. M.a.w. die steden moeten veel minder vragen aan hun inwoners om meer te ontvangen dan in ons geval.
Steden en gemeenten kennen drie hoofdbronnen voor financiering. Er is het gemeentefonds, een dotatie van de hogere overheid. Er is het percentage gemeentebelasting op de personenbelasting en er zijn de opcentiemen op de onroerende voorheffing.
Het plaatje is vrij duidelijk, denk ik. In een landelijk gebied ontvangen we minder op de laatste inkomstenbron door de lagere waarde van de woningen en de onbebouwde gronden nog altijd de ruime meerderheid in Poperinge). Bovendien liggen ook de opbrengsten op de personenbelasting stukken lager dan in de Vlaamse ruit. We hebben dus maar één mogelijkheid om aan die zwakke financiële positie iets te veranderen en dat is het ontwikkelen van woningen.
Een andere mogelijkheid zou natuurlijk ook kunnen zijn, dat we met zijn alleen overeenkomen om geen bouwgronden meer te ontwikkelen. Maar dan zullen er voor de toekomst onvermijdelijk pijnlijke keuzes gemaakt moeten worden i.v.m. het verder voorzien van stedeljke infrastructuur of met het in goede staat brengen van wegen of voetpaden, waarvan we er talloze slechte tellen.
Ook het onderhoud dat nu al moeilijk verloopt, kost handelvol geld. Hoe meer groen, hoe meer onderhoud, m.a.w. ook dat moet betaald worden. Speelpleinen kosten geld, vooral omwille van de slijtage maar ook omwille van het hopeloze vandalisme elk jaar opnieuw.
Willen we dus meer groen, meer speelpleinen? Jazeker, maar weet dan dat we ergens de middelen zullen moeten halen om het te onderhouden in de wetenschap dat iedereen vindt dat we nu al an het maximum zitten.
2.2 Er is echter nog meer. Nieuwe woningen betekent ook het geven van een kans aan jonge gezinnen uit eigen stad en streek om zelf, zoals jullie ook gedaan hebben, hun eigen stekje te bouwen! Het recht op wonen in een lokale samenleving mag toch ook geen lege doos zijn? We kunnen bouwgronden schrappen (daarover straks nog meer), maar dit heeft het spijtige gevolg dat we schaarste zullen creëren en schaarste betekent een stijging van de prijzen. Precies door het schrappen van bouwgronden, zullen we één van onze sterktes uit handen geven, een betaalbaar stukje bouwgrond voor elke Poperingenaar.
Ik wil dit sociaal oogmerk niet uit het oog verliezen, al was het maar om iedereen in onze lokale samenleving de kans te geven op een betaalbare woning. Wat kan daar verkeerd aan zijn?
2.3 Nieuwe bouwgronden betekent ook vaak nieuwe inwoners en heel vaak jonge gezinnen. Die gezinnen zijn actief, ze versterken de leefgemeenschap, zorgen ervoor dat het verenigingsleven kan draaien en dat ook de lokale economie (winkels) nieuwe klanten kunnen winnen. Ook onze scholen varen wel bij de aanwezigeid van jonge gezinnen.
Is het zo verkeerd te werken aan de toekomst van de scholen, verenigingen en lokale economie?
De gemeenteraad vond in 2003 van niet en keurde unaniem het gemeentelijk ruimtelijk structuurplan goed. Dit was werkelijk over alle partijen heen. Ik nodig u uit de samenstelling van toen eens na te kijken! De basisvisie van nu, is behouden op vandaag.
2.4 Bouwgronden schrappen heeft bovendien nog een ander onaangenaam effect. Al deze bouwgronden hebben wij niet uitgevonden, ze zijn besteld in 1979 in het gewestplan Ieper - Poperinge. Ik was toen zes jaar oud!
Indien we die gronden schrappen, benadelen we de eigenaars ervan. De (nationale!) wetgeving voorziet voor hen in dat geval wat men noemt planschadevergoeding. Zijn de Poperingenaars bereid om diep in hun beurs te tasten om vele miljoenen planschade te betalen wanneer we die bouwgronden allemaal of ten dele groen inkleuren? We hebben al geen middelen over in verhouding tot de vele noden en verzuchtingen, laat staan dat we dus vele sommen aan schadevergoeding moeten ophoesten.
2.5 Tot slot wat dit punt betreft, is er het feit dat de groene ruimte in de stadscentra onder druk staat door het Structuurplan Vlaanderen en het Grond - en Pandendecreet. Ook dat is wetgeving die niet door mij noch door mijn schepencollege en gemeenteraad gestemd werd, maar wat ons wel verplicht wordt opgelegd.
Voormelde plan en wetgeving willen de open ruimte buiten de woonkernen beschermen en hebben om die reden over gans Vlaanderen de norm van 25 woningen per ha bruto - oppervlakte opgelegd voor het bouwen in de stadskernen. Die norm geldt ook in Poperinge! Indien wij dus op een ha bouwgrond, enorme groene zones intekenen heeft dit tot gevolg dat we allemaal nog meer op elkaar gaan moeten wonen dan wel dat er meer appartementen zullen moeten komen.
3. Wat zullen we dan wel doen?
Ten onrechte zegt u dat er in de toekomstige verkaveling Zwijnland geen groene ruimte is voorzien. Hoe kan u dat trouwens weten? Er is nog niet eens een goedgekeurde inrichtingsschets. In alle projecten die wij momenteel uittekenen, zijn overal groene ruimte en speelruimte voorzien en overal trekken wij de trage verbindingen door, zodat we een jaar met een keer alles met alles kunnen verbinden voor fietsers, voetgangers en spelende kinderen. Dit alles inrichten zal opnieuw tijd en geld vragen. Geld dat wij nog trager zullen vinden, indien er geen bebouwing mag bijkomen.
Het woonproject achter de Koestraat zal omwille van te behalen sociale normen meer woningen tellen, dat klopt, maar het groene karakter van de wijk blijft behouden. Passiefwoningen worden het niet, wel is het onze bedoeling om aan de verkavelaar te vragen in de voorschriften hoge energiezuinigheid te voorzien.
4. Maar bovenal rijst er een ander samenlevingsprobleem. Op een aantal plaatsen zijn we daadwerkelijk begonnen met de inrichting van speelpleinen of groene ruimte (Binnenkouter, Proones, Busseniershof, ...). Telkens gaf dit al aanleiding tot boze brieven, petities en kwade telefoongesprekken of mails van mensen die helemaal geen groene ruimte of speelruimte naast of achter hun deur willen. Kinderen, voorbijgangers, ze zijn in hun ogen hinderlijk en veroorzaken storing van de privacy. Ergens anders wel, maar niet in de eigen achtertuin, het is een fenomeen dat steeds vaker terugkomt en die onze samenleving met de dag kwetsbaarder maakt.
Moeten we ons hierover niet nog veel meer zorgen maken?
5. Ondertussen gebeurt er ook al veel op het vlak van groenvoorzieningen. Aan de rand van de stad zowel in de Diepemeers als langs de Westlaan komen ettelijke hectaren groene ruimte bij, deels bufferzones, deels groenuitbreiding. In de stad aan de Oostlaan wordt het stadspark uitgebreid en langs de Vleterbeek en Poperingevaart wordt in groene verbindingen voorzien. Trouwens, welke stad heeft zo'n mooie groene long als onze stad met een stadspark van meer dan 3 ha in volle centrum?
Samengevat ons standpunt:
Bouwgronden, ja, al was het maar voor:
- het recht op een betaalbare woning voor elke Poperingenaar.
- het onder controle kunnen houden van de prijzen van de bouwgronden om iedereen kansen te geven.
- het creëren van kansen voor Poperingenaars die het moeilijker hebben om een woning te vinden.
- het geven van kansen aan onze scholen, verenigingen en handelaars.
- het versterken van het draagvlak voor onze stad om nog meer en beter op de noden van alle Poperingenaars te kunnen inspelen.
Mijn antwoord is uitvoerig, het ware gemakkelijker geweest in gesprek te treden met de werkgroep en de auteurs van de blog. Het ene gesprek dat plaatsvond was hiervoor ongetwijfeld te beperkt. Spijtig genoeg wordt er altijd eeerst gekozen voor petities en acties, eerder dan te luisteren naar mekaar in een democratisch debat.
Met vriendelijke groeten,
Christof Dejaegher
Geen opmerkingen:
Een reactie posten