en ons antwoord op de uitgebreide brief van de burgemeester

Beste heer burgemeester,

Van harte dank voor uw uitvoerige antwoord dd.27/05/10.

Laat ons toe eerst te reageren op de laatste woorden in uw mail :

Wij hebben met onze werkgroep niet zomaar impulsief beslist om een petitie op te starten.

Toegegeven, we hadden het vroeger al overwogen... maar toen hebben we besloten

om met onze ideeën te proberen een constructieve en opbouwende dialoog aan te gaan met

het stadsbestuur... zodat we zeker niet "achter de rug van het stadsbestuur" zouden handelen.

Een open dialoog geeft alle partijen meer eerlijke kansen , zo dachten wij.

En inderdaad, eind januari 2010 konden we rond de tafel zitten..een gesprek waar wij lang naar uitgekeken hadden,

en waar ettelijke vergaderingen van onze werkgroep aan voorafgegaan waren.

De dialoog was voor ons zeer verhelderend, al uw standpunten zijn ons zeer duidelijk geworden. Eens temeer,

na uw uitvoerige mail, waarvoor dank.

Maar, mogen we ook de andere kant belichten? Ons standpunt werd even beluisterd... maar we hadden het gevoel

dat u  onze visie niet echt serieus nam. Even werd zelfs gesproken over "gefocus op details "... 

Vermoedelijk werd onze actie ook verkeerd geïnterpreteerd als een NIMB-actie (not in my backyard)...

Daarom zagen wij eens temeer het nut in van een petitie...

Na het indienen van ons 'verzoekschriftje' (waarvan een kopie voor elke schepen werd meegegeven) in januari

kregen wij geen reactie meer vanuit het bestuur. Misschien werd onze dialoog als 'afgehandeld' beschouwd?

Dat vonden wij jammer, omdat wij met onze visie toch hoopten

te kunnen "samenwerken" aan een open ruimtevisie in Poperinge. Wij willen de stad helemaal niet

boycotten in de vooruitgang, integendeel, we zouden het heel positief vinden als de mensen die in

onze stad komen wonen zich "goed" voelen in hun omgeving.  En daartoe hoopten wij in alle bescheidenheid

een bijdrage te kunnen leveren. We waren dan ook blij dat schepen van Inspraak, dhr Jurgen Vanlerberghe, op

het gesprek aanwezig was.

De petitie dus : hiermee willen we u zeker geen kwaad berokkenen. Wij waren gewoon benieuwd

om de reactie te kennen van zoveel mogelijk bewoners op onze actie. Zo willen we ook vermijden dat

onze oproep als een geïsoleerde actie wordt bestempeld.

Vorige week hadden wij ook een - voor beide partijen- verhelderende dialoog met schepen Loes Vandromme.

Zij wilde ons graag uitleggen wat de stad al ondernomen heeft en nog van plan is mbt jeugdbeleid - groenlintvoorziening

en speelpleinwerking.

Ook hebben we gesproken over de mogelijheden qua open ruimte en groenvoorziening in de aan te leggen verkavelingen.

Wij begrijpen hier de beperkingen die de stad opgelegd krijgt, maar we pleiten alsnog met aandrang om van open ruimte

en groen een prioriteit te maken binnen de verkavelingsaanpak. Het staat immers vast dat open ruimte en groen een schaars

goed wordt binnen de stadskern. Vele steden zien zich nu genoopt tot een inhaalmanoeuvre mbt groen in de stad...

Poperinge heeft nu echter nog kansen om toekomstgericht groen te voorzien binnen de stadskern!

Met een weloverwogen ruimtebeleid kan Poperinge zorgen voor een gezonde buffer van groen en zuurstof in

de binnenstad : een must voor jong en oud !

Wij hopen dat wij met onze visie constructief kunnen meewerken aan aangenaam woonbeleid in Poperinge.

We blijven graag op de hoogte van toekomstige verkavelingsplannen in het algemeen, en van de verkaveling Boomgaardstraat-Koestraat

in het bijzonder. Voor deze laatste verkaveling willen wij nogmaals aandringen op een betere verdeling van open ruimte/bebouwing,

zodat de open groenruimte door zoveel mogelijk inwoners én omwonenden kan worden benut. 

Schepen Loes Vandromme drukte ons op het hart dat ze onze visie nogmaals zou voorleggen aan het stadsbestuur.

De tijd die rest om in de verkaveling Koestraat-Boomgaardstraat te werken aan een betere indeling woonzone/groenzone

is misschien kort, maar beter 'nu' dan 'nooit meer'! 

Wij hopen dat de stad van deze verkaveling een groene parel kan maken,

een exemplarisch voorbeeld voor de komende verkavelingen. De opgelegde richtlijnen, limieten en regels die de stad opgelegd

krijgt bij verkavelingen, mogen een progressief ruimtelijke aanpak in verkavelingen niet in de weg staan.

Daarom graag nog een oproep voor de verkaveling Boomgaardstraat-Koestraat : woningen ok,

maar  laat de open groene ruimte  

1) zo toegankelijk mogelijk voor alle omwonendenen en 2)aansluitend op het groene lint naast Bommelaarsbeek.

Wij hopen ook dat wij u de eerste resultaten van onze petitie mogen voorleggen,

en stellen daarvoor alvast graag een datum voor : dinsdagvoormiddag 22 juni of maandag 28 juni.

Omdat wij voorstander zijn van een open dialoog, gaan wij graag in op uw idee om onze correspondentie

op onze blog te posten. ( http://www.stiknatuur.blogspot.com/ )

Met vriendelijke groeten,

MOS-werkgroep Freinetschool de Torteltuin, Poperinge

brief van de burgemeester

Geachte heer, mevrouw,

Uw mail van 26/05/2010 over 'Ruimte zat in onze stad?' heeft mij ook bereikt. Met interesse, bezorgdheid maar ook stijgende verwondering heb ik uw mail gelezen, in het bijzonder daar waar de mail ook heel persoonlijk wordt.

Hoge bomen vangen veel wind, we moeten er ook als lokale politici maar tegen kunnen. Inderdaad, maar waar de kracht van de democratie precies de vrije meningsuiting van de burgers is, krijgt in een democratie hij of zij die bekritiseerd of aangevallen wordt ook de kans op een wederwoord, om zich te verdedigen. Ik zou er dus niet het minste bezwaar tegen hebben dat deze mail ook aan de weblog toegevoegd wordt of rondgestuurd wordt naar jullie correspondentengroep.

In uw mail zitten spijtig genoeg en wellicht als gevolg van onjuiste informatie toch wel een aantal flagrante onwaarheden en onjuistheden. Die onjuistheden precies koppelen aan mijn persoon en het beleid dat ik met mijn ploeg wil voeren, is de eerste reden van dit antwoord. Ten tweede wil ik u ook een en ander verduidelijken om het debat tegen een juiste achtergrond te kunnen voeren. Precies als alle voor - en tegenargumenten  netjes naast mekaar zijn geplaatst kunnen we met volle kennis van zaken oordelen.

Wat is onjuist, vraagt u zich af?

1. De onjuistheden inzake politieke verantwoordelijkheid

Welnu, ongetwijfeld zal dit flauw overkomen onder het motto, "ze steken de schuld weeral eens op een ander" of "ze doen hun paraplu weeral open". Maar feiten zijn nu eenmaal feiten en die feiten liegen niet.

Het is juist dat enkele verkavelingen die u noemt helemaal geen groene ruimte bevatten en dat nagelaten werd om speelruimte te voorzien. Maar is dit de schuld van het huidige stadsbestuur of van leden die er toen en ook nu deel van uitmaken? Helemaal niet:

• de verkaveling Klimopstraat bekwam een eerste verkavelingsvergunning voor 18 loten in 1997.
• het tweede deel van de verkaveling Klimopstraat voor 30 loten bekwam een verkavelingsvergunning in 1999.
• de verkaveling Spellewerkstraat bekwam voor 33 loten een vergunning in 1998.
• de verkaveling Spinstraat voor 21 loten bekwam een vergunning in 1999.
• de verkaveling Proones ernaast met 31 loten bekwam een vergunning in 1999.

Het is in het verkavelingsplan en de vergunning dat zaken zoals speelpleinen, groene ruimte en ontsluitingswegen, bruggetjes en dergelijke geregeld moeten worden. Welnu, noch in 1997, 1998, 1999 maakte ik deel uit van het schepencollege (trouwens niemand van het huidige schepencollege). Ik ben pas in januari 2001 in de gemeenteraad en het schepencollege gekomen. Het is mij dan ook een raadsel hoe u mij in één adem voor dit alles verantwoordelijk kunt stellen.

Maar toegegeven, bij het afleveren van de vergunning voor de verkaveling 't Vliegend Paard in april 2001 en voor het Busseniershof in oktober 2001 zat ik wel al enkele maanden in het schepencollege. Het zal een beginnersfout geweest zijn dat ik deze problematiek nog niet juist inschatte op dat moment, zij het dat het Busseniershof wel groene ruimte bevat. Momenteel zijn we met het huidige stadsbestuur bezig deze speelruimte aan het inrichten. Het zal u wellicht niet kunnen boeien dat deze speeltoestellen handenvol geld kosten en wij niet alles in één keer kunnen doen, maar we werken er verder aan.

Het Sint - Andrieshof is een ander verhaal. Ook hier was er geen speelruimte voorzien. Ik heb toen als schepen van jeugd kunnen bepleiten en bekomen dat we een vrij aanzienlijk deel groene ruimte hebben kunnen aankopen en bestemmen als speelplein. Wat men tien jaar geleden beloofd heeft, weet ik niet. Ik weet wel dat wij in ons milieubeleidsplan de aanleg van groene verbindingen vooropgesteld hebben. We zijn het wandelpad Molenwegel aan het vernieuwen en zijn ook bezig met de aanleg van het pad langs de Hipshoekbeek. De bruggetjes die er niet gekomen zijn, volgens jullie, liggen er. We moeten nu nog enkel de aansluitingen op de straten doen. En inderdaad, we hebben vastgesteld dat er nog een pad uit jullie wijk loopt tot aan de beek. Dit pad en de grasgang langs de beek moeten we nog aanleggen, samen met de uitrusting van het speelplein, de aanleg zelf is al beslist. Enkel nog de verbinding langs die nieuwe appartementen moet er nog komen, maar tijdens die werken heeft het geen enkele zin om dit nu al uit te voeren. Dit komt na die werken.

Wat die appartementen betreft, hebben wij vastgesteld dat ook al in 1999 deze grond niet de bestemming speelplein had gekregen in het BPA Provensteenweg, maar wel 'zone voor meergezinswoningen in één architecturaal geheel'. Daarenboven werd de bouwvergunning ook al niet door het stadsbestuur afgeleverd maar wel door de gewestelijke stedenbouwkundig ambtenaar van de Vlaamse overheid in Brugge! Wij gaven enkel advies en hebben in ons advies de bezwaren behandeld. Er vond immers een openbaar onderzoek plaats. De bezwaarschriften die werden ingediend, gingen alledrie over de waterproblematiek, we hebben ons toen geconcentreerd op het vinden van een oplossing hiervoor. Immers, geen enkel bezwaarschrift ging over de gebouwen zelf!

Bij dit alles speelt ook de nieuwe decretale verplichting ons opgelegd door de hogere overheid dat alle verkavelingen voortaan uitgerust moeten worden met sociale woningen en een hogere bouwdichtheid moeten hebben dan waar jullie bijvoorbeeld wonen, dit om de achterstand aan woningen voor financieel minder sterke gezinnen in te halen en ten voordele van de sociale verkorreling. Ook dat kwam om het hoekje kijken in het Sint- Andrieshof.

2. Is het om de centen te doen?

Eerlijk gesteld, toch voor een stuk, want zonder budget kunnen we niets of veel te weinig, maar er zit ook veel meer achter. Sta mij toe, even te verhelderen.

2.1 Poperinge kampt met twee fundamentele problemen als het op het voorzien aankomt voor zijn inwoners van gemeentelijke dienstverlening en infrastructuur:
- enerzijds is Poperinge zeer groot (de zevende grootste gemeente in oppervlakte van Vlaanderen), wat zich vertaalt in ontzettend veel gemeentewegen, voetpaden, beken, wegbermen, ..., die allemaal hersteld, onderhouden of vernieuwd moeten worden. Ook alle dorpen hebben hun noden en vragen onderhoud voor hun domein, kerk, ontmoetingscentrum, ...
- anderzijds is Poperinge een plattelandsstad. Onroerend goed wordt in ons Belgische systeem anders gewaardeerd als het in verstedelijkt gebied ligt dan wel op het platteland. Ik nodig jullie uit de proef op de som te nemen en een gelijkaardig huis te zoeken als dat van jullie, maar in Kortrijk, Roeselare, Brugge, Gent of Antwerpen. Het kadastrale inkomen zal voor precies dezelfde woning bijna het dubbele bedragen. M.a.w. die steden moeten veel minder vragen aan hun inwoners om meer te ontvangen dan in ons geval.

Steden en gemeenten kennen drie hoofdbronnen voor financiering. Er is het gemeentefonds, een dotatie van de hogere overheid. Er is het percentage gemeentebelasting op de personenbelasting en er zijn de opcentiemen op de onroerende voorheffing.

Het plaatje is vrij duidelijk, denk ik. In een landelijk gebied ontvangen we minder op de laatste inkomstenbron door de lagere waarde van de woningen en de onbebouwde gronden nog altijd de ruime meerderheid in Poperinge). Bovendien liggen ook de opbrengsten op de personenbelasting stukken lager dan in de Vlaamse ruit. We hebben dus maar één mogelijkheid om aan die zwakke financiële positie iets te veranderen en dat is het ontwikkelen van woningen.

Een andere mogelijkheid zou natuurlijk ook kunnen zijn, dat we met zijn alleen overeenkomen om geen bouwgronden meer te ontwikkelen. Maar dan zullen er voor de toekomst onvermijdelijk pijnlijke keuzes gemaakt moeten worden i.v.m. het verder voorzien van stedeljke infrastructuur of met het in goede staat brengen van wegen of voetpaden, waarvan we er talloze slechte tellen.

Ook het onderhoud dat nu al moeilijk verloopt, kost handelvol geld. Hoe meer groen, hoe meer onderhoud, m.a.w. ook dat moet betaald worden. Speelpleinen kosten geld, vooral omwille van de slijtage maar ook omwille van het hopeloze vandalisme elk jaar opnieuw.

Willen we dus meer groen, meer speelpleinen? Jazeker, maar weet dan dat we ergens de middelen zullen moeten halen om het te onderhouden in de wetenschap dat iedereen vindt dat we nu al an het maximum zitten.

2.2 Er is echter nog meer. Nieuwe woningen betekent ook het geven van een kans aan jonge gezinnen uit eigen stad en streek om zelf, zoals jullie ook gedaan hebben, hun eigen stekje te bouwen! Het recht op wonen in een lokale samenleving mag toch ook geen lege doos zijn? We kunnen bouwgronden schrappen (daarover straks nog meer), maar dit heeft het spijtige gevolg dat we schaarste zullen creëren en schaarste betekent een stijging van de prijzen. Precies door het schrappen van bouwgronden, zullen we één van onze sterktes uit handen geven, een betaalbaar stukje bouwgrond voor elke Poperingenaar.

Ik wil dit sociaal oogmerk niet uit het oog verliezen, al was het maar om iedereen in onze lokale samenleving de kans te geven op een betaalbare woning. Wat kan daar verkeerd aan zijn?

2.3 Nieuwe bouwgronden betekent ook vaak nieuwe inwoners en heel vaak jonge gezinnen. Die gezinnen zijn actief, ze versterken de leefgemeenschap, zorgen ervoor dat het verenigingsleven kan draaien en dat ook de lokale economie (winkels) nieuwe klanten kunnen winnen. Ook onze scholen varen wel bij de aanwezigeid van jonge gezinnen.

Is het zo verkeerd te werken aan de toekomst van de scholen, verenigingen en lokale economie?

De gemeenteraad vond in 2003 van niet en keurde unaniem het gemeentelijk ruimtelijk structuurplan goed. Dit was werkelijk over alle partijen heen. Ik nodig u uit de samenstelling van toen eens na te kijken! De basisvisie van nu, is behouden op vandaag.

2.4 Bouwgronden schrappen heeft bovendien nog een ander onaangenaam effect. Al deze bouwgronden hebben wij niet uitgevonden, ze zijn besteld in 1979 in het gewestplan Ieper - Poperinge. Ik was toen zes jaar oud!

Indien we die gronden schrappen, benadelen we de eigenaars ervan. De (nationale!) wetgeving voorziet voor hen in dat geval wat men noemt planschadevergoeding. Zijn de Poperingenaars bereid om diep in hun beurs te tasten om vele miljoenen planschade te betalen wanneer we die bouwgronden allemaal of ten dele groen inkleuren? We hebben al geen middelen over in verhouding tot de vele noden en verzuchtingen, laat staan dat we dus vele sommen aan schadevergoeding moeten ophoesten.

2.5 Tot slot wat dit punt betreft, is er het feit dat de groene ruimte in de stadscentra onder druk staat door het Structuurplan Vlaanderen en het Grond - en Pandendecreet. Ook dat is wetgeving die niet door mij noch door mijn schepencollege en gemeenteraad gestemd werd, maar wat ons wel verplicht wordt opgelegd.

Voormelde plan en wetgeving willen de open ruimte buiten de woonkernen beschermen en hebben om die reden over gans Vlaanderen de norm van 25 woningen per ha bruto - oppervlakte opgelegd voor het bouwen in de stadskernen. Die norm geldt ook in Poperinge! Indien wij dus op een ha bouwgrond, enorme groene zones intekenen heeft dit tot gevolg dat we allemaal nog meer op elkaar gaan moeten wonen dan wel dat er meer appartementen zullen moeten komen.

3. Wat zullen we dan wel doen?

Ten onrechte zegt u dat er in de toekomstige verkaveling Zwijnland geen groene ruimte is voorzien. Hoe kan u dat trouwens weten? Er is nog niet eens een goedgekeurde inrichtingsschets. In alle projecten die wij momenteel uittekenen, zijn overal groene ruimte en speelruimte voorzien en overal trekken wij de trage verbindingen door, zodat we een jaar met een keer alles met alles kunnen verbinden voor fietsers, voetgangers en spelende kinderen. Dit alles inrichten zal opnieuw tijd en geld vragen. Geld dat wij nog trager zullen vinden, indien er geen bebouwing mag bijkomen.

Het woonproject achter de Koestraat zal omwille van te behalen sociale normen meer woningen tellen, dat klopt, maar het groene karakter van de wijk blijft behouden. Passiefwoningen worden het niet, wel is het onze bedoeling om aan de verkavelaar te vragen in de voorschriften hoge energiezuinigheid te voorzien.


4. Maar bovenal rijst er een ander samenlevingsprobleem. Op een aantal plaatsen zijn we daadwerkelijk begonnen met de inrichting van speelpleinen of groene ruimte (Binnenkouter, Proones, Busseniershof, ...). Telkens gaf dit al aanleiding tot boze brieven, petities en kwade telefoongesprekken of mails van mensen die helemaal geen groene ruimte of speelruimte naast of achter hun deur willen. Kinderen, voorbijgangers, ze zijn in hun ogen hinderlijk en veroorzaken storing van de privacy. Ergens anders wel, maar niet in de eigen achtertuin, het is een fenomeen dat steeds vaker terugkomt en die onze samenleving met de dag kwetsbaarder maakt.

Moeten we ons hierover niet nog veel meer zorgen maken?

5. Ondertussen gebeurt er ook al veel op het vlak van groenvoorzieningen. Aan de rand van de stad zowel in de Diepemeers als langs de Westlaan komen ettelijke hectaren groene ruimte bij, deels bufferzones, deels groenuitbreiding. In de stad aan de Oostlaan wordt het stadspark uitgebreid en langs de Vleterbeek en Poperingevaart wordt in groene verbindingen voorzien. Trouwens, welke stad heeft zo'n mooie groene long als onze stad met een stadspark van meer dan 3 ha in volle centrum?


Samengevat ons standpunt:

Bouwgronden, ja, al was het maar voor:

• het recht op een betaalbare woning voor elke Poperingenaar.
• het onder controle kunnen houden van de prijzen van de bouwgronden om iedereen kansen te geven.
• het creëren van kansen voor Poperingenaars die het moeilijker hebben om een woning te vinden.
• het geven van kansen aan onze scholen, verenigingen en handelaars.
• het versterken van het draagvlak voor onze stad om nog meer en beter op de noden van alle Poperingenaars te kunnen inspelen.

Hierbij houden wij voor ogen dat we wel degelijk in deze projecten groene ruimte en speelruimte voorzien. Ondertussen lossen we vroegere beloftes wel degelijk in en werken we wandelpaden en speelpleinen project per project, jaar per jaar verder af.


Mijn antwoord is uitvoerig, het ware gemakkelijker geweest in gesprek te treden met de werkgroep en de auteurs van de blog. Het ene gesprek dat plaatsvond was hiervoor ongetwijfeld te beperkt. Spijtig genoeg wordt er altijd eeerst gekozen voor petities en acties, eerder dan te luisteren naar mekaar in een democratisch debat.

Met vriendelijke groeten,
Christof Dejaegher

't Stik Natuur: think globally, act locally.

Toen we een paar maanden geleden hoorden dat de grote weide achter de Freinetschool zou verkaveld worden, voelden we met z'n allen de nood om in actie te schieten om iets van dit prachtige stuk natuur te redden.
Het stuk, of "'t stik" gelijk damme hier zeggen, is een weiland van 1,47 hectare dat ingesloten ligt tussen de Werf, de Boomgaardstraat en de Koestraat. Het ligt langs de Bommelaarsbeek, die in het natuuractieplan van Poperinge als "waardevol" worden omschreven: als enige stuk binnen de stadsring.
Als je ooit in de buurt bent, moet je zeker eens proberen om op de weide te geraken: het is een ongelooflijk waardevol, mooi stuk landschap, het laatste stuk in Poperinge binnen de stadsring.
Hoe meer we erover lazen, over groen in de stad, hoe meer bronnen we raadpleegden (zie ook de links hiernaast!) en experten we spraken, des te meer raakten we overtuigd van de nood aan actie.
Zeker toen, na een gesprek op het stadhuis, bleek dat het stuk verkocht werd aan de WVI, en zeker zou verkaveld worden.
Als inwoners van Poperinge hebben we het recht op inspraak in hoe een dergelijke verkaveling er zou kunnen uitzien.
Eigenlijk is het onze droom dat het stuk weiland gevrijwaard blijft van verkaveling. Er zijn genoeg stukken grond over in Poperinge om te verkavelen, we hebben deze verkaveling niet nodig om aan 20000 inwoners te geraken.
Onze actie wil, als het dan toch niet anders kan, voorkomen dat er een zoveelste individualistische verkaveling komt, waar alle groen uit verdwenen is, en waar bewoners van de omliggende verkavelingen eigenlijk niets te zoeken hebben. We vinden dit stuk een ideale verbinding om een "groen lint" te maken binnen de stadsring van Poperinge: een verbinding van resterende groene plaatsen, waar kan verpoosd, gespeeld, gewandeld en veilig gefietst worden door jong en oud. Dit kan volgens ons, zélfs met verkaveling, indien een vooruitstrevende visie wordt ontwikkeld én uitgevoerd op hoe verkavelingen er kunnen uitzien. Meerdere gemeentes deden het ons voor, met een duidelijke stijging van levenskwaliteit voor bewoners en omwonenden...

hoe het kan

Op deze schets zie je een voorbeeld van hoe groen in een nieuwe verkaveling zó kan georganiseerd worden dat het ruim toegankelijk is, en alle bewoners ten goede komt. Het zorgt er ook voor dat de bewoners van de wijk het gevoel hebben in een "groene long" te wonen. En het is zeer realistisch, haalbaar, betaalbaar én populair!

http://www.frisinhetlandschap.be/FIHL_3_Asse_A.html

8 mei 2010

Deel jij ook onze bezorgdheid om de (be)leefbaarheid van onze stad?

Lees dan eventjes onderstaande visietekst en vraag de petitie aan, of onderteken ze.

Meer informatie kan je krijgen in de Freinet-school De Torteltuin, of bij de initiatiefnemers.


Uit verschillende studies blijkt dat een stad minimum 30 m2 openbaar groen per inwoner moet voorzien. Hiervan zou 1/3 (10 m2 dus) binnen ‘handbereik’ moeten liggen.
In Poperinge hebben we voorlopig enkel stadspark en speelbos als groenpolen, bufferzones aan beken en verder enkele wijkspeelpleintjes.
Het aandeel stedelijke groengebieden in Poperinge is slechts 2,23% van de totale oppervlakte, waarvan slechts de helft een openbaar karakter heeft.
Poperinge is echter van plan nieuwe verkavelingen uit te bouwen met een totaal van 530 nieuwe woningen! Wij drukken dan ook onze bezorgdheid uit rond de voorziening van genoeg groen en open ruimte voor alle inwoners van onze stad.
Graag willen we aandacht vragen voor een doordacht groenbeleid in/rond de nieuwe woongebieden, én voor een effectief uitvoeren van dit beleid!
Indien Poperinge zijn bewoners een "kwaliteitsvolle woonomgeving" wil bieden, met genoeg ontmoetingsruimte, open groen en doordachte speelkansen voor kinderen, dan zal het daar op een weloverwogen manier werk van moeten maken...